Keuzes maken

Gisteren zag ik het toneelstuk ‘Brasserie’ in Leuven. Ik was onder de indruk. In al zijn eenvoud bracht het een erg krachtige boodschap over. En dit op een heel luchtige manier. 2 mensen stonden op het podium en vertelden een verhaal over keuzes. Hoe keuzes je leven beïnvloeden. Hoe moeilijk het soms is om een keuze te maken. Soms is een keuze een sprong in het duister. Je weet niet waar je keuze toe zal leiden. Of hoe je keuze je kan doen lijden.

Kies je links of rechts? Of denk je dat je geen keuze maakt door rechtdoor te gaan? Ook niet kiezen is een keuze. Ga je altijd rechtdoor en negeer je de zijwegen of durf je onbekende terreinen te verkennen? Kies je voor zekerheid of neem je een risico dat mogelijks je situatie kan verbeteren?

Zie je naast de pro’s ook de contra’s van je keuze? Denk je daar goed over na alvorens te kiezen? Evalueer je de keuzes die je tot nu toe maakte in je leven? Wat leer je daar uit? Wat zit goed en waar kon het beter anders gelopen zijn? Zijn er keuzes waar je spijt van hebt? Durf je die ‘verkeerde’ keuzes te beschouwen als leerervaringen zodat je ze positief kan aanwenden in je leven?

GTB Vlaanderen

‘Brasserie’ werd gemaakt op vraag van GTB (Gespecialiseerde trajectbepaling en – begeleiding). Daar waren ze van mening dat ze met dit concept meer mensen op de juiste manier bereiken dan met een congres. Wel, ze hebben overschot van gelijk! De boodschap komt over en blijft hangen. Bij het verlaten van de zaal weet je dat trajectbegeleiding een positief verhaal kan zijn. Een verhaal waarin keuzes belangrijk zijn. Een verhaal ook waarin een trajectbegeleider zijn cliënt niet veroordeelt maar diens eerder gemaakte keuzes respecteert. En ook samen met de cliënt die keuzes analyseert om samen met hem de weg voor de toekomst uit te stippelen.

Vaak is dat een verhaal van vallen en opstaan. En het zijn zeker niet allemaal succesverhalen. En profiteurs zullen er ook wel tussen zitten. Ik ben ze alleen nog niet tegen gekomen. In mijn hoofdberoep bij het OCMW geven wij kandidaten van GTB graag de kans om bij ons wat werkervaring op te doen tijdens een stage. Keer op keer zijn dat boeiende ervaringen waar wij als werkgever ook uit leren. Zelf ken ik in mijn omgeving mensen die begeleid worden door GTB. Wel ik kan u zeggen: zij zijn vragende partij voor een kans in onze maatschappij. Hetzij op de reguliere arbeidsmarkt, hetzij in een ander segment van de samenleving (bv vrijwilligerswerk). Het spijtige is dat ze moeten knokken om die kans te krijgen en dat het dan vaak nog niet lukt. Beeld je eens in wat die continue afwijzing doet met iemands zelfbeeld?

Visie

Wie mij kent, weet dat ik het respect voor de individuele keuzevrijheid enorm belangrijk vind. Ik geef mijn kinderen dat ook mee, hoe klein ze ook zijn. Iets waar je zelf voor kiest, doe je met meer passie dan iets wat je opgedrongen wordt. Soms heb je wat sturing nodig of iemand die je door het bos de bomen helpt te zien maar kiezen zou je uiteindelijk zelf moeten doen. Ook als dat niet evident is. Ook als je dat je een beetje angst inboezemt. Mensen zijn niet geholpen met betutteling.

Wie mij kent, weet dat ik ook fan ben van activering. Let wel: ik ben daar niet radicaal in. Activering is een noodzaak voor zij die kunnen werken maar het niet willen. Wie valabele redenen heeft, zij het medische of andere, die kan rekenen op mijn begrip. Wie niet kiest voor bijvoorbeeld de werkloosheidsval of de leefloonval, die verdient een schouderklopje. Laat de vervangingsinkomsten en de leeflonen aan hen die ze echt nodig hebben. Het zal onze sociale zekerheid een stukje betaalbaarder maken.

Want ook dat is soms een keuze: ga ik werken voor die 100 euro per maand dat het  me meer oplevert terwijl ik opvang moet zoeken, verplaatsingskosten moet maken, enz of kies ik voor een vervangingsinkomen waarbij ik geen sociale zekerheidsrechten opbouw. Waarom kies ik voor het ene of het andere?

 

Leave a Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *