Mijn Raketman is een creatieve ziel. Speelgoed dient om te slopen en spelen doen we met al de rest. Met die ingesteldheid huppelt hij olijk door het leven. Vandaag vond hij een nieuwe olympische discipline uit: slipschieten.
Terwijl ik me in de kelder ontfermde over de bergen was die me sarcastisch toelachen, hoorde ik boven 2 kleuters lachen, gieren en brullen. Denk wat je wil maar dat is nooit een goed teken. Nooit. Ik kom terug de keuken in en daar staan ze. De ene kijkt zo mogelijk nog gespeeld onschuldiger dan de andere. Op het eerste zicht zie ik niks verdachts: geen bloempotten op de grond, de katten leven nog en de muren hebben ook nog een normale kleur.
Ik bekijk mijn heilige kinders onderzoekend. Ze zijn duidelijk niet van plan me te vertellen wat ze uitspookten. Ik zet mijn zoektocht verder. Plots zie ik het maar mijn euro valt nog niet. Er ligt een slip op het aanrecht. Tiens, ik heb die daar toch niet gelegd? Er hangt een slip in mijn peperplantje, Buzz Lightyear knipoogt naar me. Een slip siert de verlichting van de eetkamer. Ik draai me om en zie Raketman nog net met een dodelijke precisie mikken op mijn wasmand! De slip houdt hij vast als een katapult en is helemaal opgespannen: klaar om te vuren.
Ik vind het zo origineel dat ik moeilijk boos kan zijn. Vermanend zeg ik dat hij niet meer met zijn onderbroeken mag schieten waarop hij me schattig aankijkt en gaat spelen. Met echt speelgoed deze keer.