De Vlaamse arbeidsmarkt…

Joepie, de werkloosheid is gedaald! De crisis is voorbij! Wat hebben we ons toch met zijn allen aangesteld de afgelopen jaren! Dat is althans wat minister Peeters (CD&V) ons wil doen geloven. De naakte cijfers kloppen ongetwijfeld. Maar wie een beetje verder graaft en kritisch leest, ontdekt de keerzijde van de medaille.

Zesde staatshervorming

Wat is er de afgelopen jaren gebeurd? De werkloosheidswetgeving werd grondig hervormd. Daar begint Vlaanderen stilaan de vruchten van te plukken. Statistisch gezien dan. Vlaanderen staat hier niet gelijk aan ‘de Vlaming’. Vlaanderen is hier vooral de Vlaamse overheid. Want sinds de zesde staatshervorming mag elk gewest een beetje meer zelf regelen. Op www.belgium.be lezen we dit:

De hoofdbrok van de zesde staatshervorming is de overdracht van bevoegdheden van de federale staat naar de gemeenschappen en gewesten. Die overdracht vertaalt zich in een lange lijst, waar onder andere materies als gezinsbijslag, gezondheidszorg, arbeidsmarkt, verkeersveiligheid, de huurwet, de rijopleiding, de technische keuring, de justitiehuizen en fiscale uitgaven (hypothecaire lening) deel van uitmaken.

Vlaanderen maakte gretig gebruik van de mogelijkheid om deze bevoegdheden wat aan te passen. De gezinsbijslag werd hervormd, de hypothecaire lening werd aangepakt en de materie ‘arbeidsmarkt’ werd eens stevig door elkaar geschud.

Gevolgen arbeidsmarkt

Wat heeft het ene nu met het andere te maken? De werkloosheidsuitkering werd degressief en beperkt in de tijd. Allemaal goed en wel, dit kan een zinvolle maatregel zijn. Maar dan moet die passen in een ruimer beleid omtrent de aanpak van werkloosheid. Laat het werken aan hen die dat kunnen. Laat de anderen gerust. Wit/zwart-maatregelen werken niet. Ik pleit al langer voor activering op maat. Wat zien we nu bijvoorbeeld gebeuren?

Duizenden jongeren zullen vanaf januari geen werkloosheidsuitkering meer ontvangen. Dat werd ruim op voorhand aangekondigd wat een goede zaak is. Maar wat gaan die jongeren doen? Leefloon aanvragen bij het OCMW. Ah toevallig, da’s een federale bevoegdheid. Da’s een problematiek die mooi afgewimpeld werd, Vlaanderen. Pronk gerust verder met uw lage werkloosheidscijfers en laat ‘de federalen’ in Brussel het maar oplossen.

Wat gaan veel OCMW’s willen doen met die jongeren? Hen tewerkstellen, hen kansen geven op de arbeidsmarkt. OCMW’s doen dit in het kader van artikel 60 § 7 van de organieke wet op de OCMW’s. Hiervoor krijgen ze jaarlijks een toelage. Je raadt het nooit: ook die subsidie werd sinds de zesde staatshervorming verminderd. Maar da’s nog niet genoeg. Nee, vanaf 1 januari 2015 valt deze subsidie waarschijnlijk volledig weg. De federale overheid is niet bevoegd om een regeling uit te werken vanaf 1 januari 2015 en het kabinet van minister Homans laat niet uitschijnen dat ze naarstig aan het werk zijn om een eigen subsidieregeling voor de OCMW’s te ontwerpen.

Wat met de cliënten die momenteel tewerkgesteld zijn in het kader van dit artikel van de wet en nog tot ergens in 2015 of nog langer zullen moeten werken? Wat met de cliënten die staan te popelen om een kans te krijgen op de arbeidsmarkt en daar wat hulp van het OCMW bij nodig hebben? Het weerkerende antwoord van de NVA: ‘OCMW’s, trek uw plan.’

Nood aan omvattend beleid

In het nieuwe federale regeerakkoord wordt voorzien dat langdurig werklozen gemeenschapsdienst gaan verrichten. Toen Rik Daems dit voorstelde, werd dat op hoongelach onthaald. Nu ziet men de waarde in van dergelijke maatregel. Maar het is een losse flodder, Vlaanderen. Je hebt de publieke opinie gesust door te stellen dat al die doppers zich maar eens nuttig moeten maken maar au fond fiets je vlotjes rond de kern van het probleem.

Ernstig zieken die niet kunnen werken en moeite hebben om rond te komen, krijgen het nog moeilijker en zullen afzakken naar het OCMW. Langdurig werklozen die elke dag opnieuw een paar keer het deksel op de neus krijgen als ze gaan solliciteren, moeten gaan aankloppen bij het OCMW. Het OCMW wordt echter vleugellam gemaakt. Er wordt gesnoeid in subsidies en budgetten maar tegelijkertijd moeten de OCMW’s wel meer verwerken. Met hetzelfde personeelsbestand, als het even kan nog liever met minder personeel in dienst.

Het Vlaams regeerakkoord voorziet dat OCMW’s zullen geïntegreerd worden in de gemeentelijke werking. Dat kan een goede zaak zijn. Ik spreek me daar niet over uit. Maar door de OCMW’s nu al in hun zakken te zitten, gaat het probleem van de inactieven niet opgelost geraken, integendeel. Nogmaals, mensen die niet in de mogelijkheid zijn om een job te zoeken en uit te oefenen, moet je gerust laten.

Een alleenstaande vrouw met 3 kinderen die lijdt aan fibromyalgie (hà, dat erkennen we niet want wij vinden dat geen echte ziekte!), zal heus niet van de ene dag op de andere fluitend uit bed springen om een job te gaan zoeken als ze hoort dat haar werkloosheidsuitkering geschrapt zal worden. Nee, die vrouw duw je nog dieper in de put waar ze al in zit, fysiek en mentaal. Het is maar een voorbeeld, uit het leven gegrepen.

Vlaanderen, minister Homans, luister naar al die partners uit het werkveld die staan te springen om met u in dialoog te gaan. De VVSG, de OCMW’s, en zoveel anderen die dagelijks werken met de doelgroep waar u bevoegd voor bent. Blijf niet Oost-Indisch doof maar laat ons een constructieve dialoog aangaan. U kan stoefen met lage werkloosheidscijfers, maar wat zijn die waard als het aantal leefloners en langdurig zieken de pan uit swingt? Juist, het is dan niet uw probleem maar dat van uw federale collega’s in Brussel. Maar au fond blijft het probleem van de armoede wel bestaan.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *