Mijn zoon van 7 heeft een talent. Op de meest onverwachte momenten overvalt hij me met existentiële vragen en dilemma’s. Hij verwacht op dat moment ook dat ik een bevredigend antwoord uit mijn mouw schud alsof het niks is. Vanavond kwam hij weer snikkend op zijn sokken naar beneden terwijl hij eigenlijk al lang in dromenland moest zijn.
‘Mama, ik weet niet wie ik ben. Ik weet niet of het wel echt is dat ik hier nu ben. En ik ben bang dat als er iemand oud is in onze familie, dat die dan dood gaat. Of dat jullie dood gaan want wie gaat mij dan komen wassen? Ik wil niet dood gaan mama!’
Daar zit je dan, van je sokken geblazen met een huilend kind op schoot. Op zulke momenten komt de moeder/maatschappelijk werker in mij naar boven. Ik neem zijn vragen altijd ernstig en stuur hem niet met een sussend aaitje over zijn bolletje terug naar bed. Ook al was het véél te laat voor hem om nog wakker te zijn.
Samen praatten we over oude mensen, over de dood, over het hier en nu. Dat het oké is om na te denken over de dood want iedereen doet dat wel eens. Maar niemand kan vertellen hoe dat is of wanneer je zal sterven. Dat het geen zin heeft om je hele leven bang te zijn voor de dood omdat je dan niet gelukkig kan zijn. En jonge, gezonde kindjes sterven normaalgezien niet. Mama en papa zullen er ook nog een hele tijd zijn. Niets wijst er op dat iemand in dit gezin het loodje zal leggen, gelukkig maar!
Voor mezelf noteer ik dat ik zijn boek over rouwverwerking nog eens uit de kast haal. We lezen daar dan samen in en ontdekken hoe andere kinderen en andere culturen omgaan met leven en dood. Kenny Knuffelmonster was na ons gesprek afleidingsmanoeuvre van dienst. Zoonlief ligt nu vredig te slapen en in mijn hoofd blijft het maar malen… Het lot van een betrokken moeder. En hoe een hoogsensitief kind een verrijking van je leven kan zijn. Ik hoop vooral dat ik hem een beetje kan leren hoe hij met al die dingen om moet gaan zodat hij later sterk in het leven staat en zijn talenten positief gebruikt.
Beste An,
Ik heb net een soortgelijk moment met mijn zoon van 6,5 achter de rug.
Via trefwoorden op google, kom ik bij jouw verhaal terecht.
Dat het je van je sokken blaast, is het minste dat je kan zeggen.
Ik hoop ook van harte dat we hem sterk kunnen maken, want zijn hoogsensitiviteit maakt hem heel onzeker en geeft hem een laag zelfbeeld.
Bedankt voor jouw positief verhaal!
Hartelijke groeten,
Kim