Ja, en het betekent niet dat ik naar de kapper geweest ben! Gisteren gleed ik van de keldertrap. ‘t Is te zeggen… interpreteer ‘glijden’ niet te elegant. Het ging eerder van boem, baf, knotsenbol en onderweg nog proberen te redden wat er te redden valt. Gelukkig zat ons bezoek buiten nietsvermoedend te babbelen. Het was voor mij een opluchting dat niemand me in mijn fancy zomerjurkje zag liggen tussen de flessen frisdrank en de aardappelen.
Op zich ben ik de dag gisteren nog vrij goed door gekomen. Er was wel een pijntje hier en een pijntje daar maar soit. 3 bevallingen zonder epidurale zijn net iets harder om te doorstaan. Tegen de avond begon één en ander wel wat beter voelbaar te worden.
Een val van de trap is een aanrader voor mensen die zich bewust willen worden van hun eigen lichaam. Elke beweging vannacht zorgde er voor dat ik klaarwakker was. Vanochtend stond ik op met een assortiment aan pijntjes. Het ene was al wakkerder dan het andere. Bon, dan gaan we maar met de auto naar het werk in plaats van per fiets.
Op het werk heb ik me vrij goed kunnen houden. Ik was erg moe en zo stijf als een plank. Normaal huppel ik op de trap en stap ik met een stevige tred door de gang, vandaag gin het iets meer op het gemakje. Mijn enkel blijft me wel zorgen baren. Ik denk dat de gewrichtsbanden licht geraakt zijn. Dat kan je hebben met hyperlakse gewrichten: je breekt niet snel iets maar je gewrichten zien af.
Wat hebben we geleerd?
Draag geen sierlijke zomerschoentjes met gladde zool als je een steile trap moet overwinnen.
Dit huis krijgt een nieuwe keldertrap. Een stevig exemplaar met ruime treden.
Eeuwig respect voor Sly Stallone, Jackie Chan, Bruce Willis en consoorten die de ochtend na de vechtpartij van hun leven fris uit bed springen en wat ochtendgymnastiek doen.
Wilma, ons traumakatje, komt ‘s nachts gemiddeld 8 keer aan ons bed kijken of we al wakker zijn. Groot was haar verbazing toen ik elke keer over haar bolletje wreef vannacht 🙂