Waarden en normen in opvoeding

Je kan er boeken over schrijven. Enkel de praktijk wijst uit of je het goed aanpakt of niet. Als ouder het goede voorbeeld geven is nog steeds met stip de belangrijkste les voor je kinderen.

Afgelopen week werd onze dochter 8 jaar. Momenteel ben ik hoogzwanger van ons vierde kindje en is mijn steun en toeverlaat, De Wederhelft, ernstig ziek. Hij begint nog deze maand aan zijn behandeling. Vorig weekend vierden we hun beider verjaardag met de familie.

De Wederhelft en ik hebben enkele weken zitten plannen, puzzelen, piekeren om onze meid zoals elk jaar, en zoals elk kind verdient, een feestje met de vriendjes te gunnen. Het lukte ons niet om dit georganiseerd te krijgen. Hij is momenteel minder mobiel door zijn ziekte, ik moet het kalm aan doen zodat de baby in mijn buik er niet voortijdig uit valt. Dochterlief wist dat we aan het bekijken waren wat mogelijk is en wanneer.

Gisteren sprak ze me daar plots over aan…

‘Mama, het is niet erg als ik dit jaar geen feestje heb hoor.’

– ‘Hoe bedoel je meid? Wil je dan geen feestje?’

‘Jawel maar dat gaat nu niet echt hè mama. Papa heeft een pijntje in zijn been en die moet vaak naar het ziekenhuis en jij kan elk moment bevallen. Dan gaat dat niet hè. Ik zal dat zo wel tegen mijn vriendjes zeggen als ze dat vragen.’

– ‘Maar vind je dat dan niet spijtig? Je weet dat papa en ik echt ons best gedaan hebben om toch iets te kunnen regelen maar het is nu even niet gemakkelijk voor ons.’

‘Nee hoor. Papa moet genezen en jij moet voor de baby zorgen. Dat is belangrijk.’

Daar zit je dan met je mond vol tanden. Dat een achtjarige zo probleemloos haar eigen belangen opzij schuift terwijl ze zoals elk kind al maanden uitkeek naar haar verjaardagsfeestje, dat pakt me oprecht. Ze heeft daar dan ook uitgebreid complimentjes voor gekregen…

 

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *