In de volksmond beter bekend als zona. Het beest logeert hier sinds gisteren. De dochter van 5 bracht het mee naar huis. Het treft normaalgezien vooral zestigplussers. Zelf had ik het ook als kind dus ik zwijg wijselijk. Zona is familie van de waterpokken. Beiden worden veroorzaakt door het varicella-zostervirus. Woensdag en donderdag kloeg Miss H van buikpijn. Er zit hier geen buikpijn in huis en aan haar pensje was niks te zien dus ik had er geen erg in.
Gisteren kwam ze na haar douche terug naar beneden. De Wederhelft zei dat ik eens naar haar buik moest kijken. Op haar buik, zijkant en rug had ze groepjes van vlekjes en blaasjes. Niet veel maar je zag wel dat er nog een aantal in de pijplijn zaten. Mijn arendsoog herkende het meteen. Ik zei ‘Jà, da’s zona. Bel de dokter van wacht maar.’ In plaats van ‘ok’ volgde ‘Da’s watte?’ Met de hulp van dokter Google en Wikipedia maakte ik hem duidelijk waar het over ging. Op de achtergrond was Miss H gefascineerd stiekem aan het mee kijken naar al die foto’s van pijntjes.
Wachtdienst
Wij naar de dokter van wacht. Die feliciteerde me dat ik er zo snel bij was. Zo kan de behandeling in een vroeg stadium gestart worden om de pijn te beperken. Want zona doet pijn. Daarna reed ik vol vertrouwen naar de apotheek. Mijn dochter zou er nog goed vanaf komen doordat we er zo snel bij waren. Mjah… Bij de apotheek: ‘Oh mevrouw, dat medicijn heb ik nog nooit afgeleverd. *typ typ typ* ‘Oh, ik heb daar een fles van op stock staan, dat wil ik zien! Moment hè mevrouw want ik geloof er niks van!’ Daar sta je dan wortel te schieten met nog 4 wachtenden achter je. Komt ie zelfvoldaan terug ‘Hà, ziedet sè, ik heb dat inderdaad niet.’ Licht geïrriteerd antwoord ik droogjes dat het toch maar goed is dat hij een geautomatiseerd stockbeheer heeft.
Dag 2
Vandaag begon aanvankelijk goed. Miss H heeft vannacht geen blaasjes bij gekregen en ze had ook niet veel pijn. Ze kon dus gerust naar de dansles gaan. Toen ik haar daar een uurtje later ging oppikken, stond ze als een miezerig hoopje ellende tussen de juffen te kijken naar de dansende kindjes. Tijd voor Nurofen siroop… Ze heeft tijdens dat uurtje behoorlijk wat blaasjes er bij gekregen. Namiddag heeft ze op haar gemak naar een tekenfilm gekeken met popcorn om de pijn te verzachten.
Het grootste leed lijkt nu geleden. We zetten de behandeling met siroop en zalf (allebei 4 maal per dag) en pijnstillers wel gewoon verder. Hopelijk geneest het allemaal mooi en krabt ze die rotdingen niet open. Vannacht doen we er preventief kompresjes over.