Ik mocht van mijn baas vandaag een dagje bijscholing gaan volgen. Als vormingsambtenaar doe ik niet aan vormingstoerisme maar probeer ik zorgvuldig uit te kiezen wat voor mij (en mijn collega’s van de dienst HRM) relevante en zinvolle vormingen zijn. Ik dacht er onlangs eentje gevonden te hebben. Tevreden dat mijn baas er ook zo over dacht, stapte ik vanochtend vol goede moed op mijn stalen ros om naar het station te trappen. Mijn glimlach veranderde al snel in een gepeperde vloek toen de eerste regendruppels van de dag mijn hoofd bereikten bij het openen van de garagepoort. Maar kom, we laten onze dag daar niet door vergallen en we nemen het afgrijselijke regenkapsel maar voor lief want we gaan vandaag iets bijleren over loopbaanonderbreking en thematische verloven. Mijn hart maakte een sprongetje van opluchting toen de trein naar Leuven netjes op tijd arriveerde in het station van Diest én bovendien ook nog eens netjes op tijd richting Leuven spoorde. Van wat ik op Twitter lees onder #pendelpret is dat namelijk geen evidentie. De regen vond me zo tof dat ie me volgde naar Leuven. Met een sarcastische glimlach haalde ik mijn paraplu boven en wandelde de volle 150 m naar het provinciehuis.
Daar werden we om 10.00 u stipt verwacht, de lesgever zou ons dan immers komen ophalen en begeleiden naar het leslokaal. Er zijn er namelijk nogal wat in het provinciehuis. Ik was zo fier als een plastieken gieter dat ik zonder oriëntatieproblemen tijdig (9u40!!!!) op mijn bestemming was. Met een oprechte glimlach (jaja, ik lach nogal wat af op een dag) meldde ik me aan bij het onthaal… en zag de groep net naar boven vertrekken! Dan maar even een versnelling hoger schakelen en een spurtje trekken naar de groep om de deur naar het heilige leslokaal net voor me zien dicht te vallen. Op slot. Niet open te krijgen. Grrrrr!
Er waren gelukkig nog vroege laatkomers die me hielpen bonken op de deur. Een moment later komt een bevallige jongedame (ik moet er iets aantrekkelijks in steken of u leest niet verder) ons redden, ze begeleidt ons – met de lift – helemaal naar de eerste verdieping en levert ons netjes af in het juiste lokaal. Tof tof, de RVA heeft haar meest enthousiaste werkkracht gestuurd om ons een dag te entertainen! Haar aanwezigheid vult de helft van het lokaal. het lokaal is ongeveer 4 m op 4 m en moet plaats bieden aan mevrouw, haar ego en een twintigtal cursisten plus de tafel met de catering. Stoelen en tafels moeten we in allerijl nog gaan zoeken in de belendende lokalen en burelen om iedereen plaats te kunnen bieden. We zaten net niet op elkaars schoot.
Een eerste keer denk ik aan het inschrijvingsgeld dat mijn werkgever betaalde opdat ik dit zou mogen meemaken. Maar dan… De lesgeefster. Het ligt niet in mijn aard personen af te maken, ik ga dus proberen het netjes te houden. Proberen. Ze is zeker een kop groter als mijn 6-jarige zoon. Ze is even breed als ze groot is. Ze heeft een geblondeerd voor de dames: met uitgroei) carréke maar dan de pispotvariant er van. Kent u dat? Vroeger zag je het ook vaak bij misdienaars en pastoors. Op haar bevallige neus stond een bril die ze volgens mij erfde van haar betovergroottante. Authentiek en hipster en zo maar dan op de verkeerde manier. Ach ja, tot daar aan toe. We zijn hier om iets bij te leren.
Ik ben gemotiveerd en luister aandachtig naar wat ze vert… hé een regendruppeltje! Oh, glazen muren, ik zie wat er tegenover en schuinsonder me gebeurt! Oh wow, dat was een dikke knuffel als je ‘maar’ collega’s bent! Mijnheer op de tweede verdieping probeert handmatig zijn sinussen te reinigen? Ambtenaar down op het gelijkvloers, die gaat straks een ferme buil hebben! En dan in de verte hoor ik termen als ‘onderbrekingsuitkering’, ‘thematische verloven’, ‘uitzonderingen’, … Enkele keren verbeter ik haar als ze de cursisten foute informatie geeft. Het is niet netjes maar ik kan het niet laten. dit is te belangrijk voor bijvoorbeeld het latere pensioen van personeelsleden. Want jaja, de eindeloopbaantoestanden zijn volledig gelijkgesteld voor de pensioenberekening maar NIET als je statutair bent mevrouw! Het is maar een voorbeeld.
Ze is goed opgevoed, doordrongen van het ambtenarenbloed dat je vroeger nodig had om ambtenaar te kunnen worden. Zo eentje die je tegen het lijf liep in ‘De Collega’s’. Want als je om 10 u begint les te geven, dan ben je om 11 u écht wel toe aan een pauze om op adem te komen *zucht* Ze sleept zich vanaf 11u20 verder door de middag en haalt in bijna-comateuze toestand de middagpauze van 12 u.
Lap, daar heb je het. We moeten in ons aquarium van 4 op 4 blijven om te eten. Dat geeft me tijd om mevrouw nog eens te observeren. Ze eet met haar mond open. Ik zie dat ze een broodje met hesp en véél mayo aan het vermalen is. Haar mondhoeken lijken versierd met brésilienne maar het zijn kruimels. Tiens, ik wist niet dat mayo zo goed dienst kon doen als secondelijm. Ik heb dat héél goed kunnen zien, want ze loopt, nog kauwend en terwijl babbelend, naast me door. Met het laatste stukje van haar broodje nog in de hand, is ze al naarstig aan het analyseren wat er nog op de schotel ligt om de juiste keuze te kunnen maken. Op 1 been kan je niet staan, zeker niet als je zware arbeid moet leveren.
Deel 2: de thematische verloven. Hiervoor ben ik naar deze opleiding gekomen. We hebben namelijk vernomen dat er grote wijzigingen op til zijn en daar zal deze mevrouw zeker iets over te vertellen hebben. Nougatbollen. Ik begin me schuldig te voelen tegenover mijn werkgever. Was ik tijdens de lunch maar gevlucht om me nog wat nuttig te maken bij de collega’s van het OCMW. En dan plots… geloof ik mijn oren niet! Ik zit perplex op mijn stoel. Ik zou ook perplex kunnen staan maar met die glazen wanden zou ik zo op mijn stoel nogal bekijks gehad hebben. Er wordt een vraag gesteld over deeltijds ouderschapsverlof in een concreet geval. De formulieren zijn al opgestuurd naar de RVA maar er is nog geen C62 toegekomen bij het personeelslid. Volgens de uitleg van de cursist heeft de aanvrager geen recht op de gevraagde deeltijdse onderbreking. Voor de werkgever is dat belangrijke informatie want dan moet betrokkene het normale uurrooster presteren en moet er geen vervanging aangesteld worden. De lesgeefster begint te glunderen want whoohoow, we kunnen nog eens een weigering opmaken!
En dan vraagt ze, tijdens de les, in aanwezigheid van alle 20 cursisten aan de vraagsteller het rijksregisternummer van de aanvrager. Toevallig kende die dat niet van buiten. ‘Oh maar da’s niks, geef me dan de naam en de woonplaats en dan zoek ik dat wel even op.’ Aarzelend gaf de vraagsteller deze gegevens door. Wat met privacy en deontologie beste mevrouw van de RVA? Hebben ze jullie dat nooit geleerd? Zeg dan tegen de vraagsteller dat ze je die gegevens best even bezorgt tijdens de pauze of na de les zodat u het even kan nakijken!
Gelukkig voor mijn bloeddruk was ze vroeger als voorzien klaar met haar uiteenzetting. Jippie, we mogen vroeger naar huis! Uitgelaten als een tiener huppel ik naar buiten richting station. 2 minuten te laat voor de trein richting Diest. 1 uur wachten op de eerstvolgende trein… Tsjah, dan wandelen we maar wat rond. Nog eens jippie, zo haal ik vandaag mijn 10.000 stappen! En als afsluiter alweer goed nieuws: de trein naar huis arriveerde netjes op tijd in Leuven en stopte netjes op tijd in Diest. Ik stuur morgen alvast een mailtje naar de organisator om beleefd bruikbare feedback te geven over deze opleiding.