Hij en Zij lieten me gisterenavond weer in de steek. Een ander vrouwenmens komt dan telkens op hun mensenkittens letten. Ze is vriendelijk. Speels ook wel. Misschien ga ik volgende keer eens aan haar pootjes snuffelen. Ze zit in de zetel net zoals Zij. Toen Hij en Zij thuis kwamen, moesten ze het oppasvrouwenmens nog terug naar haar nest brengen. Gek toch dat die dat zelf niet kan vinden. Ze zou beter een voorbeeld nemen aan mij. Zelfs als ik in Hun slaapkamer zit, vind ik nog mijn mandje in de living terug.
Hij nam haar mee in de transportbox op wielen. Allebei maakten ze zich vast net zoals ze dat met mijn box doen als ik naar de dokter ga. Zij wist wat ik nodig had: Ze gaf me brokjes en water voor Ze zich ging wassen. Zoals gewoonlijk waren die als de wiedeweerga op. Mijn boertje hield ik voor mezelf. Toen Hij terug bij ons nest arriveerde, ging Hij meteen naar binnen. Tijd voor een aaitje leek er niet te zijn. Hij en Zij zullen weer vroeg moeten opstaan dus ik zal hen maar laten doen. Dan krijg ik mijn ontbijt op tijd.
Ik mis Wilma in de veranda. Tijd om dat lief ding binnen een bezoekje te brengen. Gezwind dartel ik naar de achterdeur… die op slot is! HARGHL! NEE! Hij heeft me buitengesloten! En mijn eten staat hier niet eens! Ik begin te roepen naar Hem:
‘Hey, je bent het alfamannetje van de kudde vergeten! Hallooooo! Lief katertje wil in de zetel slapen! Dorst dat ik heb, ge houdt het niet voor mogelijk! Zeg kloefkapper, hoe zit het? Gaat ge die deur hier nog komen open doen voor mij????’
O jee, ik moet pipi doen :s
Vannacht zal ik bewijzen dat ik dapper en onversaagd ben. Ze zal fier op me zijn (en hopelijk boos op Hem, gna gna). Een ganse nacht slaap ik braafjes op mijn krabpaal. ‘s Ochtends hoor ik haar zoetgevooisde stem. Ze vindt me niet. Ik hoor dat Ze zich zorgen maakt.’ Tijd voor overacting, het zal Hem leren!
Ik rek me even uit, schraap mijn keel en produceer een zacht krakend ‘miauw’. En Ze hoort het! Natuurlijk hoort Ze het! De deur vliegt open en Ze is blij me te zien. Ze voelt dat ik frisse pootjes heb en geef me een dikke knuffel. Yes, het werkt! Mijn trauma is niet zichtbaar genoeg. Ik doe er nog een schepje bovenop, dan kan ik misschien nog wat anti-haarbalsnoepjes scoren.
Overal waar ze gaat of staat, plak ik tegen haar aan. Jaja, deze kater heeft gefakete verlatingsangst sinds vannacht. Ze moppert op Hem als Hij zijn gezicht laat zien beneden. Hij wil me aaien. Dat zal wel zijn vriend! Mij scheiden van mijn etensbak doe je niet ongestraft! Ik vlucht de gang in. Omdat ik compleet verzwakt ben na een nacht in de veranda (*kuch*), strompel ik naar de gang voor een bezoekje aan mijn toilet. Daarna neem ik aarzelend een kijkje in de veranda. De plaats des onheils.
Bij elke pas kijk ik even achterom. Hij moest het maar eens in zijn hoofd halen om me dat nog eens te flikken. Puh! Mijn plan werkt: ik krijg snoepjes. Van Hem. Goedmaaksnoepjes om zijn schuldgevoel weg te gommen. ja vriend, doe maar door. Ik zie dat je nog getormenteerd bent. Wacht, ik zal even zielig kijken en schor miauwen.
