Raketman gaat sinds dit jaar 2 maal per week basketten. Da’s helemaal zijn ding. Qua balgevoel en techniek en zo toch. Rebels als hij is, vormen luisteren en opletten al wel eens een aandachtspunt.
Mijn wandelend metertje weet echter hoe hij dat diplomatisch kan verzachten. Hij doet dan gewoon dit:
Vandaag kon ik hem nog eens zelf in actie zien. Ik moest weer erg veel moeite doen om mijn gezicht in de plooi te houden toen ik mijn stuiterballetje observeerde. De trainingen voor de kleinsten worden door 2 trainers gegeven. Bekwame jongelingen die dat heel goed aanpakken. Maar als ze ook maar één nanoseconde niet opletten, hebben ze prijs. Dan ziet Raketman zijn kans om een stoot uit te halen.
Zijn groepje was een Smurfenspel aan het spelen. De kinderen moeten dan tussen kegels door dribbelen en terwijl probeert Gargamel (een trainer) hun bal af te pakken. Heel leuk om te zien. Ondertussen begonnen op de andere helft van het terrein de groten (14-16 jaar) zich al wat op te warmen in afwachting van hun training. Gargamel was even afgeleid door enkele smurfen en hop! Raketman gaf een duwtje tegen zijn bal zodat die ‘per ongeluk’ op het andere stuk van het terrein terecht kwam.
Da’s een geldige reden om even de lijn over te steken. Zonder bal immers geen training. Terwijl hij zijn bal onschuldig ging terug halen, speelden de smurfjes en Gargamel rustig verder. Niks aan de hand. Dachten zij. Op de achtergrond zag ik vanuit mijn ooghoeken hoe Raketman de bal afpakte van de lange wappers die aan het opwarmen waren. Die gasten hadden er eerst geen erg in. Toen wilden ze hun bal terug. En onze kleine begon prompt verdedigend te spelen. Hij dribbelde tussen de giganten door en liet zich niet onbetuigd. Tot Gargamel hem terug floot.
Flink keerde hij terug naar de Smurfen en speelde vrolijk verder mee. Zijn glimlach verraadde dat hij nog aan het nagenieten was. Dat matchke had hij toch maar weer gehad, dat konden ze hem niet meer afpakken 🙂