Voilà zie, we zijn terug online geraakt! Het was hier enkele dagen windstil vanwege onze verhuis. Dit tekstje typ ik ook even tussen de soep en de patatten want we hebben nog bergen werk te verzetten. En hopen geld uit te geven :\ Toch wil ik jullie enkele dingetjes niet onthouden want het was een verhuis zoals alleen wij er eentje kunnen meemaken… Beestig beestig!
Na 4 jaar heb ik afscheid genomen van mijn Diesterse heimat. We zijn geëmigreerd naar deelgemeente Molenstede. Met wat logistiek steun van Plof Banaan en de inzet van de beste vrienden en broer en Schone Zus en Schone Vader die een mens zich wensen kan, is het hele avontuur redelijk vlot verlopen. Er werd gelachen en gezwanst, er werd hard gewerkt en gevloekt en er was tijd om te netwerken. Toch moesten we al vrij snel 1 minuut stilte inlassen. En wel hierom:
Zaterdagochtend reed ik samen met mijn soulmate naar het nieuwe stekje met een wagen vol dozen. Ik was zo fier als een plastieken gieter, liep te blinken met de huissleutels in mijn handen. Ik zou haar eens laten zien waar ik me zou gaan settelen. Ik woon hier in een prachtige, rustige omgeving. We stapten vrolijk uit en hoorden de vogeltjes fluiten. Een lentegevoel bekroop me en ik zag de verhuis voor het eerst helemaal zitten. 2 stappen verder was het al om zeep.
Als een vogel ‘tjiep tjiep’ zegt, dan betekent dat blijkbaar evenveel als harakiri… Het getjilp werd gevolgd door een bonk en vervolgens een plof. Voor onze voeten lag een roodborstje zieltogend te stuiptrekken. Over een leuk onthaal in Molenstede gesproken zeg… Kon dat rotbeest dat nu niet 5 minuten later doen wanneer wij al binnen waren? We waren toch wel wat van onze melk. Al gauw nam onze heerlijke simultane nuchterheid de bovenhand. Het kalf des huizes kreeg de opdracht om dat arme vogeltje het hoekje om te helpen terwijl wij even niet keken. En zo geschiedde het dat het lijk verdwenen was tegen dat onze onschuldige bloedjes van kinderen arriveerden 🙂
Enkele uren later was ik buiten bezig. Ik ben een stadsmens eersteklas. Vraag me niet wat het verschil is tussen een wilde en een tamme kastanje want ik weet het niet (nvdr: tip = pluisje!). En dan hoor ik plots achter me één of ander oergeluid. Ik kijk verschrikt op. Blijkt dat er hier ergens in de buurt een onzichtbaar paard staat! Onzichtbaar gewoon! Da’s pas spesjààl!
Voorts heb ik nog per ongeluk een hondje vertrappeld en een paar domme stoten uitgehaald maar we zijn niet naar het ziekenhuis gemoeten. Dit is dus een geslaagde verhuizing geweest geworden. Tot nu toe ^^
Moest er iemand interesse hebben in hoe je een traumakatje voorbereidt op een verhuis (fases voor, tijdens en na), laat het even weten. Ik vertel het je graag. Tip 1: drogeer de juiste kat :s Wordt vervolgd als ik tijd en goesting heb 😉
Voor het katje: Wij ‘sloten’ het bij de verhuis een dagje op in de garage/tuinhuisje en lieten het vervolgens telkens een uurtje per dag los, later twee uurtjes, en zo verder, Telkens met een bekend gezicht (De kindjes bijvoorbeeld) erbij om zo te gewennen aan de omgeving. Het eten ook altijd in die garage/tuinhuisje plaatsen is ook het beste, zo weet de kat waar ze telkens eten en drinken zal vinden en zal ze normaal altijd terugkeren naar dezelfde plek 🙂 Hopelijk heb je er wat aan. 🙂 Veel succes nog met het uitpakken!