Eerst en vooral: probeer er zelf niks aan te doen als je baby in stuit in je buik zit! Maar deze wil ik toch delen…
Dingske woont nu 35 weken in mijn buik. Tot 36 weken draait zo een kleine alle kanten op, nadien verkleint de kans dans dat een baby nog spontaan in de goede richting draait. Dingske zit al een tijdje schots en scheef in mijn buik. Niet de traditionele stuitligging, dat zou te simpel zijn. Al enkele weken zitten 2 babyvoetjes stevig tegen mijn blaas aan te trappelen. De poep zit ergens aan de rechterkant van mijn buik en het hoofdje aan de linkerkant. Geen dwarsligger, geen stuitligging maar iets tussenin dus.
Als je 36 weken zwanger bent, kan er geprobeerd worden om de baby uitwendig te keren. Niet elke gynaecoloog staat er om te springen dat te doen. Slaagpercentage is ook maar 50%. Natuurlijk bevallen van een baby die in stuit ligt, kan volgens de dokter enkel in een ziekenhuis in Antwerpen. Da’s geen optie voor ons gezin. Plan B: keizersnede. Da’s voor mij geen optie als ik er zelf iets aan te zeggen heb.
Dus de afgelopen dagen heb ik Dingske wat geplaagd. Vooral omdat ik onze 3 kinderen wilde laten zien hoe mijn buik dan van vorm verandert. De reacties gingen van ‘Wat een blubber’ tot ‘Da’s juist nen alien!’. Ik porde zo af en toe tegen de poep van Dingske waarop ik telkens reactie kreeg. Plezant om te zien 🙂 Eergisteren had ik de indruk dat de bewegingen anders begonnen aan te voelen.
Gisteren vierden we kerst met de schoonfamilie. Ik had me ‘s avonds even in de zetel gelegd met een dwergchihuahua op schoot om de opkomende harde buiken te laten verdwijnen. Naast me lag een andere chihuahua. Raketman kwam plots voorbij gesnord met een auto op afstandsbediening. Daar schrok de chihuahua naast me zo van, dat ie vol op mijn buik sprong om te vluchten.
Vanochtend ging ik op controle bij de gynaecoloog. Natuurlijk wilde ik weten hoe die kleine ondertussen in mijn buik steekt. De gynaecoloog voelde aan mijn buik en zei droogjes: ‘Mevrouw, nu zit ik 38 jaar in het vak en op basis van wat ik voel kan ik niet zeggen hoe die baby in uw buik zit. Dit heb ik nog niet meegemaakt.’ Mjah. Tijd voor een echografie dus. Wat bleek? Dingske zit netjes zoals het hoort in de buik. Nog altijd schots en scheef maar wel head first. Lang leve de chihuahua’s dus 🙂
